Jak co roku, gdy za oknem jeszcze szaro, buro i ponuro człowiek myśli z nadzieją o długich, letnich i pełnych słońca dniach. A że czas na urlop krótki a miejsc, które chcielibyśmy odwiedzić mnóstwo, Jak zwykle z dużym wyprzedzeniem, rozpoczęliśmy rozważania gdzie też spędzić tegoroczne wakacje.
Czytaj dalej
Jeśli chcąc intensywniej odbierać smaki po raz pierwszy degustowanych potraw, odruchowo przymykasz powieki, jeśli czytając poezję samo czytanie sprowadzasz jedynie do czynności, a tym co Cię w niej uwodzi, jest ustalony przez rymy rytm i melodia recytowanych głosek, Jeśli wreszcie morze to dla Ciebie przede wszystkim zapach słonej wody i dreszcz wywołany muśnięciem bryzy? „Oczy skóry” to z pewnością książka po której przeczytaniu, nie doznasz zawodu i uświadomisz sobie ogromną wartość multisensorycznego odbioru otoczenia. Chociaż wydana została przez instytut architektury z całą pewnością pobudzi do refleksji nie tylko architektów. Ma formę eseju składającego się z dwóch części.
Czytaj dalej
W moich relacjach staram się przedstawiać różne formy podróżowania i wypoczynku z jakich próbujemy korzystać. Nasze samodzielne Wyjazdy organizowane i obsługiwane przez osoby trzecie i wyjazdy z osobami mającymi być naszym przewodnikiem. Z tych trzech wariantów ostatni sprawdza się najgorzej, gdyż jego atrakcyjność zależy w największej mierze od sprawności psychomotorycznej naszego „oka” Drugi sprawdził się świetnie bo jak już pisałam w kontekście naszej wyprawy do Laponii, w osobie Właściciela Firmy Nord znaleźliśmy nie tylko doskonałego przewodnika ale i nie zwykle sumiennego i rzetelnego organizatora. Pierwszy wariant traktujemy nie co wyzwaniowo i o ile w przypadku naszych samodzielnych podróży do Finlandii jest to przysłowiowa bułka z masłem o tyle nasz tegoroczny wyjazd do Grecji o której nie wiedzieliśmy prawie nic a to czego dowiadywaliśmy się od osób wcześniej ją odwiedzających, nie napawało optymizmem, rodził potężne obawy.
Czytaj dalej
Przez ostatnie 15 lat Nie było dnia, którego nie czytałabym jakiejś książki. Bawiły mnie one, wzruszały i uczyły patrzeć na moje życie, innych ludzi i świat cudzymi oczyma. Jednak „Człowiek imieniem Owe” sprawił, iż przekonałam się, że są takie opowieści, które potrafią obudzić we mnie emocje jakich istnienia nigdy nie podejrzewałam, albo inaczej, nigdy nie przyznałabym nawet przed samą sobą, że we mnie drzemią czekając na przebudzenie.
Czytaj dalej
„Bogowie Na Balkonie” To wstrząsająca opowieść o szaleństwie ortodoksyjnych wyznawców islamu i ich niewiarygodnym okrucieństwie wobec kobiet.
Akcja powieści toczy się we współczesnych Helsinkach. Głównymi bohaterkami są Anyżka- dziewczyna nie pragnąca cudów, chcąca jedynie funkcjonować jak normalna nastolatka: nie musząca w tajemnicy przebierać się po szkole ze zwykłych ciuchów w muzułmańskie stroje, pragnąca, jak jej rówieśnice: móc tańczyć flamenco, czy jak jej sąsiedzi hodować kwiaty na balkonie. Niestety wszystkie te „wspaniałości” są dla niej nieosiągalne. Za sprawą kontrolującego ją na każdym kroku ojca i wykorzystujących ją na wszelkie możliwe sposoby braci, będących ortodoksyjnymi wyznawcami islamu.
Czytaj dalej
niedzielny poranek. Chcąc poszerzyć obszar swojej wiedzy o kulturach dalekich, Włączam telewizor i dowiaduję się od Pana Cejrowskiego po ile dolarów Indianki sprzedają koszule. Włączam radio, Pani Pawlikowska z wdziękiem opowiada w czym podobni są do nas Papuasi. Innym razem Pani Wojciechowska opowiada o tym, co skłania Wenezuelki do poddawania się operacjom plastycznym. W środowy wieczór oglądam 1 z 10 Pan Sznuk pyta z jakim krajem graniczy województwo Opolskie? Z Czechami czy Słowacją? Uczestnik odpowiada. Ze Słowacją. To o czym w kontekście krajo i kulturoznawczym opowiada nam radio i TV. Nie uczy mnie niczego. Innych jak widać też. Dlatego w niemy zachwyt wprawiła mnie książka Magdaleny skopek. Autorka Podróżuje przez całą Rosję. By dotrzeć na Jamał i Zamieszkać Wśród Nieńców. Koczowniczego ludu, żyjącego z hodowli reniferów i kultywującego odwieczne obyczaje i rytuały.
Czytaj dalej
To Książka, o tym, że nie można obrać tej samej pomarańczy na dwa sposoby i, że nie podobna przynależeć jednemu człowiekowi do dwóch biegunowo różnych
światów.
Czytaj dalej
Najczęściej czytam książki, które pozwalają mi się od siebie oderwać. Pozwalają mi też złapać do siebie dystans, niczym do czyjejś mniej lub bardziej zajmującej historii zasłyszanej od obcych w podróży. Trafiają się na szczęście i takie, które otwierają we mnie liczne drzwi na długo nie pozwalając mi ich na powrót zatrzasnąć.
Czytaj dalej
Sari Karaslahti choruje na epilepsję, Mimo to stara się funkcjonować samodzielnie. W planach ma wyprowadzkę od rodziców i rozpoczęcie życia na własny rachunek. Choroba jednak coraz bardziej zamyka ją w potrzasku. Przyjmowane lekarstwa utrudniają studiowanie a lęk przed nawrotami ataków niemal uniemożliwia nawiązanie bliższych relacji z ludźmi.
Czytaj dalej
Na lotnisku w Pyrzowicach cisza jak makiem zasiał . Wszyscy podróżni na lot do Warszawy już odprawieni. Tylko my jak dwie sierotki ciągle czekamy na Asystę. Kiedy do planowego zamknięcia gate’ów pozostaje minuta, Moja cierpliwość się kończy. Podchodzę do stanowiska Lotu i pytam czy asysta w końcu się zjawi, czy mamy się sami odprawić. Kobieta w boksie odpowiada mi z mega protekcjonalnym uśmiechem, że bez nas nie polecą. A ja już rozumiem że nasz samolocik jest po prostu opóźniony.