Przeczytałam z przyjemnością. Skończyłam z żalem. Po opowieściach tego typu, na ogół nie spodziewam się zbyt wiele. Zakładając, że to lekka, optymistyczna, i łatwo-przyswajalna „literaturka” dla znudzonych gospodyń domowych. Toteż ochoczo przyznaję, że książka Vigdis Hjorth, pozytywnie mnie zaskoczyła. I to na każdej płaszczyźnie.
Czytaj dalej →

Zwykłam twierdzić, że lepiej czytać nawet słabe książki, niż nie czytać nic. Po przeczytaniu „Wywrotowych Żon”, zaczyna kiełkować we mnie podejrzenie, że mogę nie mieć racji…
Czytaj dalej →

I co z taką książką począć? Polecać czy nie? Po jej przeczytaniu mam tak mieszane uczucia, że po prostu nie jestem w stanie dać sobie jednoznacznej odpowiedzi.
Czytaj dalej →

Grenlandia jawi mi się jako wyspa bardzo odległa, geograficznie, kulturowo i językowo. Toteż z wielkim zainteresowaniem sięgnęłam po tą książkę. Na szczęście zaspokoiła w pełni głód wiedzy o tak egzotycznym miejscu ale także samą chęć poznania czyjejś niewątpliwie zajmującej historii..
Czytaj dalej →

Nie jestem miłośniczką chodzenia po górach. Jednak chętnie sięgam po książki których autorzy opisują nietuzinkowe profesje bohaterów i towarzyszące ich pracy wyzwania. Książka Beaty Sabały Zielińskiej napisana została z wnikliwością i dociekliwością, w pełni przedstawiając wyzwania i ogromne ryzyko, podejmowane na co dzień przez zawodowych i ochotniczych ratowników TOPR. . Przytaczane przez nich opowieści pozwalają zrozumieć mechanizm świadomego stawania w gotowości na każde wyzwanie po to, by narażając własne życie, ratować cudze.
Czytaj dalej →

To moje trzecie podejście do twórczości Tomasza Michniewicza, to też sięgałam po nią raczej z mieszanymi uczuciami. Mocną zachętą był dość nietypowy koncept książki. Przedstawione są w niej mianowicie, niepowiązane ze sobą losy siedmiorga autentycznych bohaterów dojrzewających w tym samym czasie w siedmiu różnych i dość egzotycznych miejscach świata. (Finlandia, Indie, Japonia, Kolumbia, Zimbabwe, Uganda, USA, różnią się od siebie we wszelkich możliwych aspektach.
Czytaj dalej →

Zanim napiszę więcej o treści samej książki, podzielę się zaskoczeniem, co do jej tytułu. Jestem niezmiernie ciekawa, dlaczego zdecydowano się na taką jego Polską wersję. Tłumaczony dosłownie z Niemieckiego, jako „podróż Do Samego Siebie” Wydaje mi się, nie tylko literacko zgrabniejszy ale po przeczytaniu książki, nieporównanie bardziej przystający do jej treści.
Czytaj dalej →

W Czasach wszechobecnego kultu młodości, powiedziałabym wręcz nieśmiertelności, o starości nie mówi się wcale lub jeśli już, to czyni się to, , nie jak
o naturalnym schyłku życia, a jak o wstydliwej przywarze, która nas oczywiście nie dotyczy. Opowiadanie bez retuszu o jej cieniach i blaskach nie mieści
się zupełnie w głównym nurcie współczesnej literatury. To też Sekretny dziennik Hendrika Groena polecam jako pozycję zupełnie wyjątkową nie tylko ze względu
na „egzotyczną tematykę” Ale zwłaszcza na sposób w jaki autor opowiada o jesieni życia. Czy ni to bowiem z dystansem, humorem ale i subtelnością, nie wahając
się podjąć tak trudnych tematów jak starcza samotność czy rozważanie ewentualnej eutanazji.
Czytaj dalej →

Niech nie zniechęci Was Nota z okładki, że to książka o Seksie, narkotykach i ortodoksyjnych żydach. Ta książka to z całą pewnością nie epatująca ekscesami, historia czarnej owcy w szacownej rodzinie rabinów z dziada pradziada. To opowieść o kobiecie, próbującej za wszelką cenę nakreślić własną tożsamość, nie oglądając się na konwenanse i rodzinne zobowiązania. To zajmująca historia dojrzewającej dziewczyny, świadomej niepowtarzalności życia i chcącej przeżyć je na własny rachunek.
Czytaj dalej →

Jeśli ktoś wątpi, że Wojna w której brat staje na przeciwko brata a sąsiad z dnia na dzień staje się wrogiem, jest niemożliwa w naszych czasach i w doświadczonej konfliktami Europie, Niech cofnie się pamięcią o ćwierć wieku i wraz z autorem tej opowieści, zanurzy się w koszmarze oblężonego Sarajewa.
Czytaj dalej →