Sari Karaslahti choruje na epilepsję, Mimo to stara się funkcjonować samodzielnie. W planach ma wyprowadzkę od rodziców i rozpoczęcie życia na własny rachunek. Choroba jednak coraz bardziej zamyka ją w potrzasku. Przyjmowane lekarstwa utrudniają studiowanie a lęk przed nawrotami ataków niemal uniemożliwia nawiązanie bliższych relacji z ludźmi.
w trakcie jednego z wykładów wnikliwą analizą dzieła literackiego zwraca na siebie uwagę wykładowcy Mikka Gromana, kompletnie zagubionego w teraźniejszych osaczających go realiach, odnajdującego pewny grunt jedynie podczas zagłębiania się w interpretacjach dzieł wielkich mistrzów. Ich wzajemna fascynacja z czasem przeradza się w głęboką zażyłość. Dziewczyna powoli i ostrożnie oswaja Mikka z dobrodziejstwami nowoczesności. On dzięki swej delikatnej osobowości pomaga Sari przełamać strach przed otwarciem się na drugiego człowieka. Mimo iż rodzice studentki coraz wyraźniej okazują swój brak akceptacji dla ich związku a Naukowa kariera Gronana może lec w gruzach gdyż władzom wydziału taka relacja wydaje się nie etyczna. Para postanawia podjąć ryzyko i spleść swoje losy. Czy Jednak ich uczucie przetrwa niełatwe próby?.
Obraz jest bardzo oryginalny. Porusza trudną tematykę konwenansów nadal stanowiących reguły w zdawać by się mogło nowoczesnym społeczeństwie Fińskim. Obnaża też smutną prawdę, iż z własnym cierpieniem człowiek najczęściej pozostaje sam, a nadmierna troska bliskich może przysporzyć jedynie bólu i zwątpienia we własne siły miast dawać oparcie.
Twórcom filmu udało się w bezpretensjonalny i subtelny sposób opowiedzieć o poszukiwaniu chociaż namiastki zrozumienia w umyśle drugiego człowieka, o tym jak ważna jest lojalność i jak trudne jest codzienne zmaganie się ze strachem przed czymś co nie było naszym wyborem a stało się źródłem ciągłego zagrożenia.
Mocnym punktem filmu jest także muzyka. Poniżej utwór wykorzystany w ścieżce.