W Czasach wszechobecnego kultu młodości, powiedziałabym wręcz nieśmiertelności, o starości nie mówi się wcale lub jeśli już, to czyni się to, , nie jak
o naturalnym schyłku życia, a jak o wstydliwej przywarze, która nas oczywiście nie dotyczy. Opowiadanie bez retuszu o jej cieniach i blaskach nie mieści
się zupełnie w głównym nurcie współczesnej literatury. To też Sekretny dziennik Hendrika Groena polecam jako pozycję zupełnie wyjątkową nie tylko ze względu
na „egzotyczną tematykę” Ale zwłaszcza na sposób w jaki autor opowiada o jesieni życia. Czy ni to bowiem z dystansem, humorem ale i subtelnością, nie wahając
się podjąć tak trudnych tematów jak starcza samotność czy rozważanie ewentualnej eutanazji.
Czytaj dalej →